ทวดหวาด แมววิเชียรมาศ เพศเมีย สีน้ำตาล น้ำหนักประมาณ 2 กิโลกรัม โดยที่ทวดหวาดมีอายุถึง 34 ปี ซึ่งหากเทียบกับอายุคนแล้วก็มีอายุราว 160 ปี
วันที่ 19 มีนาคม 2564 ผู้สื่อข่าวได้เดินทางไปยังบ้านเลขที่ 163/1 ม.1 ต.บางกะจะ อ.เมือง จ.จันทบุรี ซึ่งเป็นบ้านของ นางวรรณา โกศการิกา หรือป้าไพ อายุ 57 ปี หลังทราบว่าเป็นผู้ที่เอ็นดูและชอบสัตว์เลี้ยง โดยหนึ่งในนั้นคือ แมวไทยวิเชียรมาศ ที่มีอายุยืนยาวถึง 34 ปี ซึ่งปัจจุบันนี้อาจไม่มีแมวที่อายุมากขนาดนี้
นางวรรณา หรือป้าไพ เล่าว่า ครอบครัวมีอาชีพทำสวนผลไม้ และได้เลี้ยงสัตว์ เช่น แมว สุนัข โดยสุนัขก็จะทำหน้าที่เฝ้าสวน ส่วนแมวเลี้ยงไว้ที่บ้าน โดยมีแมวพันธุ์เปอร์เซียอยู่ 7 ตัว และแมววิเชียรมาศ 1 ตัว ซึ่งแมววิเชียรมาศ ทางครอบครัวตั้งชื่อว่า ศรีสวาท หรือ ยายหวาด หรือ ทวดหวาด เป็นแมวเพศเมีย สีน้ำตาล น้ำหนักประมาณ 2 กิโลกรัม โดยที่ทวดหวาดมีอายุถึง 34 ปี ซึ่งหากเทียบกับอายุคนแล้วก็มีอายุราว 160 ปีเลยทีเดียว ซึ่งถือว่ายากมากที่จะมีแมวอายุยืนยาวได้ถึงขนาดนี้
ป้าไพ เล่าให้ว่า เมื่อนานมากแล้ว ราวปี 2529 ได้มีแมววิเชียรมาศ ซึ่งเป็นแมวจรจัด พลัดหลงมาบริเวณหน้าบ้าน จึงได้ตัดสินใจเลี้ยงไว้ จนกระทั่งอีก 1 ปีต่อมา 2530 แมวตัวดังกล่าวได้ออกลูกมา 2 ตัว โดยมียายหวาดเป็นหนึ่งในนั้น ส่วนอีกตัวตาย จึงได้เลี้ยงไว้พร้อมกับแมวเปอร์เซียตัวอื่น เลี้ยงไปเลี้ยงมาจนถึงขณะนี้ยายหวาดมีอายุถึง 34 ปีแล้ว น้อยกว่าอายุลูกสาวคนเล็กเพียง 3 ปีเท่านั้น
“สมัยที่ยายหวาดเป็นสาวๆ มีความสามารถจับสัตว์เล็กสัตว์น้อยในสวนผลไม้เก่งมาก แถมขี้อ้อน ขี้เล่น แต่ก็ไม่ทิ้งนิสัยดุถ้าถูกคุกคามจากสัตว์อื่น ซึ่งที่ผ่านมาเคยถูกสุนัขกัดที่ขาหลังถึง 2 ครั้ง จนมีปัญหาเรื่องของกระดูกมาจนถึงทุกวันนี้ แต่โชคดีที่ยังสามารถเดินได้ แม้อายุถึง 34 ปีแล้ว แต่ยายหว
ทวดหวาดเคยมีลูกมาแค่ครอกเดียวเท่านั้น จำนวน 4 ตัว สีน้ำตาลเหมือนกันหมด ต่อมามีหลานอีก 5-6 ตัว และรวมไปถึงเหลนอีก 2-3 ครอก ซึ่งก็ได้เลี้ยงไว้เองบ้าง แบ่งให้กับคนรู้จักนำไปเลี้ยงบ้าง เนื่องจากมีแมวมากแล้ว และสมัยก่อนไม่นิยมทำหมันแมว เพราะค่าใช้จ่ายสูง จนกระทั่งปัจจุบันนี้ลูก หลาน เหลน ของยายหวาดไม่อยู่รอดเลยสักตัว”
อย่างไรก็ตาม ด้วยอายุที่มากขนาดนี้ ยายหวาด ไม่เคยป่วยย้อนหลังมาแล้ว 3-4 ปี แต่จะมีอาการเรื่องของความชรา ทั้งการเคลื่อนไหวและอาการหลงลืมเช่นเดียวกับคน ส่วนเรื่องของอาหารการกิน สมัยก่อนชอบกินของสด เช่น หัวปลา เนื้อปลาคลุกข้าว จนกระทั่งกินอาหารเม็ดเป็น แต่ทุกวันนี้เปลี่ยนเป็นอาหารกระป๋องแทน เนื่องจากภาวะของฟันที่ไม่เอื้อต่อการบดเคี้ยว
ป้าไพ ยังบอกว่า ยายหวาด ถูกเลี้ยงมาแบบปล่อย คือ เลี้ยงแบบบ้านๆ มีอิสระ ทุกวันจะต้องมีเวลาให้ และพยายามสังเกตลักษณะนิสัยหรือสิ่งที่ชอบของแมว ที่สำคัญถ้าป่วย แต่ไม่มากก็ให้ดูแลหายาให้กินตามอาการ แต่ถ้าเกิน 3 วันให้พาไปรักษา
สำหรับครอบครัวป้าไพ คนรักแมว ได้เปิดช่องทางสื่อโซเชียล ทั้งเฟซบุ๊ก ยูทูบ ไว้พูดคุยแลกเปลี่ยนกับคนรักแมวด้วยกัน โดยใช้ชื่อว่า ยายหวาด siamese cat 1987.
ขอบคุณ ไทยรัฐ
